In de winter steekt mijn liefde voor vogels kijken altijd weer de kop op. De wilde bloemen zijn uitgebloeid, insecten zijn er ook maar heel weinig en de amfibieën zijn in winterslaap. Ik wordt dus veel minder afgeleid door de vele andere mooie en interessante schepsels! Bovendien zijn de bladeren van de bomen en kan ik de vogels dus veel gemakkelijker vinden!
Bij Els is het altijd goed eten! Dat weten deze vogels heel goed. Deze gastvrije boom wuift uitnodigend in de wind, met haar lange donkere takken vol lekkers , De elzenproppen zitten vol met kleine zaadjes die voor veel vogelsoorten een heerlijkheid is!
Afgelopen donderdag ging mijn oudste zoon met zijn klas naar het planetarium in Franeker. Ze hebben op dit moment een project over de ruimte en deze excursie was daar een onderdeel van.
Ik mocht mee als begeleider en wat had ik een geluk want niet alleen mijn oudste zoon was dol enthousiast, ook ik raakte niet uitgekeken!
Wat een bijzondere plek is dit een wat een bijzonder verhaal :
Eise Eisinga is een wolkammer uit franeker die in 1774 besluit een planetarium te bouwen in zijn woonkamer. In die periode werd het einde van de wereld voorspeld, er werd gezegd dat de planeten met veel kracht tegen elkaar zouden botsen. Dit zorgde voor veel angst onder de mensen.
Eise Eisinga die een bijzonder intelligente man was, had naast zijn normale baan als wolkammer, veel kennis opgegaan over wiskunde en astronomie. Met deze kennis bouwde hij het planetarium om te laten zien dat de planeten nooit tegen elkaar zouden kunnen botsen!
Dit planetarium is wat mij betreft echt de moeite waard om te bezoeken. Het is ook bijzonder omdat het in een gewoon woonhuis is gevestigd en veel elementen uit 1774 nog aanwezig zijn zijn. Bovendien is dit het oudste nog werkende planetarium ter wereld!
Een weekendje weg op de veluwe vol warme herfstkleuren en natuurontmoetingen!
s avonds ga ik nog even de tuin in om de konijnen te voeren. Ik blijf daarna staan om nog even naar de heldere volle maan te kijken. Dan hoor ik een groep ganzen aankomen ze vliegen steeds lager in het schijnsel van de maan.
Ik kijk of kan zien waar ze gaan landen. Maar in het donker verlies ik ze uit het oog. Alleen hun gegak weerklinkt nog in de avondlucht.
De volgende dag zie ik een hele groep Canadese ganzen. Ze zitten op het water van de ijsbaan, die pas onder water is gezet, wachtend op een koude winter!
De laatste week van oktober hadden we een paar nachten met nachtvorst. Het is zo mooi om te zien hoe gewone en alledaagse planten ineens veranderen in ware diva's die staan te glinsteren in het ochtendlicht!
Oktober 2019 is nat en zacht, en opeens zijn er overal paddenstoelen. Veel meer dan de afgelopen jaren. Wat een feest!
Ik was als kind al gefascineerd door paddenstoelen, ze hebben iets bijzonders. Ze komen vrij plotseling tevoorschijn en hebben een enorme verscheidenheid aan kleuren en vormen. Sommigen zijn eetbaar en heel lekker en anderen zijn zo giftig dat je eraan dood kan gaan!
De paddenstoelen wijzen ons op een onzichtbare wereld van schimmeldraden onder onze voeten. Een systeem dat van enorm belang is voor de hele kringloop in onze natuur.
De zomervakantie is weer voorbij en het drukke leven van school en werk is weer begonnen. De dagen worden langzaam weer korter en de natuur is zich aan het voorbereiden op de winter.
Ik houd van het wisselen van de seizoenen. Van de zomer die langzaam overgaat in de herfst en de kleine veranderingen waarmee dat gaat. Eerst zie je het bijna niet en een paar weken later zijn de bladeren die eerst nog groen waren helemaal geel en roodbruin verkleurd.
Deze kleine veranderingen inspireerden me tot dit kleine gedicht.
Rondom ons huis zijn in de avondschemering vanaf het vroege voorjaar tot in de herfst veel vleermuizen te zien. Ik vind het leuk om ze observeren en te zien hoe ze fladderen en altijd dezelfde routes lijken te vliegen.
Ik weet eigenlijk maar heel weinig van deze nachtelijke vliegkunstenaars en ook mijn oudste zoon vind deze dieren heel erg interessant. Er hangt natuurlijk altijd wat mysterieus rondom nachtdieren en vleermuizen al helemaal.
Daarom gaan we mee met een IVN lezing en excursie over vleermuizen voor kinderen en volwassenen.
Ik heb een aantal opmerkelijke dingen geleerd:
- Vleermuizen kunnen zwemmen! Ik ben wel heel erg benieuwd in welke situatie een vleermuis dat doet.
- vleermuizen zijn voor hun oriëntatie afhankelijk van bomen en/of gebouwen. In grote open vlaktes kunnen vleermuizen dus niet jagen.
- Er zijn 16 verschillende soorten in Nederland maar ze zijn heel moeilijk te onderscheiden van elkaar. Dat kan eigenlijk alleen maar met een batdetector die gekoppeld is aan een bijbehorend computer programma.
ook wij gaan op pad met de batdetector, we horen verschillende vleermuizen. Helaas laten ze zich niet zo goed zien!
In onze (moestuin) bloeiden deze zomer veel bloemen waaronder de prachtige hoge venkel schermen met hun felgele bloemen. Ook de kardoen deed het dit jaar heel goed. Ze hebben grote bijna fluoriserend paarse bloemen waar heel veel hommels op af komen.
Halverwege september is het wel een beetje gedaan met de meeste bloemen en als de bloemenblaadjes zijn afgevallen wordt er iets heel anders zichtbaar, iets met een meer ingetogen schoonheid: de zaaddozen! Ik vind ze prachtig met hun verschillende structuren en ook vertellen ze allemaal hun eigen verhaal.
Als je goed kijkt en het proces volgt, kun je zien hoe elke plant zijn zaden verspreid en iedere plant heeft daar weer zijn eigen vernuftige manier voor
Ik vind het heerlijk om met de kinderen naar buiten te gaan en samen de natuur te ontdekken.
Geocachen is een hele leuke manier om op een avontuurlijke manier samen buiten te zijn. Met geocache zoek je met behulp van een app en gps coördinaten een 'schat' die anderen mensen hebben verstopt.
Bij zo'n schat moet je je niet al teveel voorstellen het is vaak een klein kistje met een voorwerpje, dat je eventueel kan omruilen voor iets anders, en een stuk papier waarop je je naam en vinddatum kunt noteren. De lol zit hem in de spanning van het zoeken! Mijn 2 jongens vinden het prachtig.
En onderweg is er natuurlijk altijd weer wat moois te vinden en te ontdekken. Zo vind mijn oudste zoon een vriendje, een prachtige slak. Hij gaat een groot gedeelte van de wandeling mee op zijn hand en kijkt verwonderd toe hoe hij over zijn hand glijdt.
Maar als de slak ineens begint te poepen, is de vriendschap snel over! Hij zet hem in de bosjes en we gaan weer over tot het serieuze schatzoek werk.
Ik ben een grote spinnen liefhebster en deze zomer maakte ik voor het eerst in mijn leven kennis met een zeer imposante spinnendame, een ware femme fatale met een bijzonder levensverhaal:. De Tijgerspin of wespspin.
Deze spinnen komen van oorsprong uit zuid Europa. Door klimaatveranderingen komen ze steeds verder naar het noorden. Ze zijn zelfs al in Noorwegen gesignaleerd. Het is door haar grootte (1,5 cm lichaamslengte) en felle kleuren een hele opvallende en mooie spin.
Maar het gedrag en de leefwijze van deze soort is misschien nog wel opvallender! Het vrouwetje is namelijk een echte femme fatale. Ze is veel groter dan het mannetje en na de paring vreet ze hem op!
Ze maakt dan een nest tussen grote grashalmen zo groot als een golfbal en legt daar haar eieren in. Ze bewaakt het nest totdat ze in de herfst sterft.
De tijgerspin maakt in het gras grote webben, die een beetje doen denken aan de webben van een kruisspin. Daarin vangen ze sprinkhanen, dat is hun belangrijkste voedselbron.
