Natuurdagboek blog

En nee, daarmee bedoel ik niet die beschimmelde sinaasappel uit jouw fruitmand, ik heb het hier over paddenstoelen!

Vorig jaar schreef ik ook al over paddenstoelen in mijn blog. Ze hebben iets mysterieus De ene dag is er nog niet èèn paddenstoel te zien en de volgende dag staat er ineens een complete heksenkring. Daarnaast is er een enorme variatie aan kleuren en vormen bij paddenstoelen. Een vriendin van mijn had tijdens een wandeling in het bos foto’s gemaakt van paddenstoelen en die had ze allemaal bij elkaar gezet in èèn beeld. De kleuren sprongen gewoon van mijn scherm en deden niet onder voor de kleuren van zomerbloemen.

Net als bloemen bij planten, zijn paddenstoelen de vruchtlichamen van schimmels,  ze produceren sporen en daaruit groeien weer nieuwe schimmels. Planten groeien vooral boven de grond, we kunnen ze zien en voelen. Schimmeldraden zitten meestal onder de grond en zijn vaak zo klein dat ze met een microscoop bekeken moeten worden. Het schimmelrijk is voor ons dus grotendeels onzichtbaar en het leuke van een paddenstoel is, dat er ineens iets op plopt van die verstopte wereld! Ik lees op de website van ‘ de kennis van nu’ (een wetenschapsprogramma van de NTR) dat er in een emmer bosgrond wel 1500 km aan schimmeldraden zit. Dat is echt ongelofelijk veel!

Terwijl ik deze blog schrijf joelt de wind om het huis, hij doet de bomen heen en weer zwiepen, schudt de bladeren los en  maakt de takken kaal.

Begin oktober zaten de meeste bladeren nog aan de bomen, de eerste bomen en struiken begonnen te verkleuren. En dat is precies het moment waarop ik met de kinderen salamanders vond rondom de voet van onze fruitbomen. Elk jaar gaan ze in winterslaap tussen het schors, het hoge gras en de bladeren.

Winterslaap heeft iets fascinerends, het spreekt nogal tot mijn verbeelding: een behaaglijk plekje zoeken, het gezellig en warm maken, veel eten, een grote voorraad aanleggen en daarna kan je je voor een half jaar terug trekken uit de buitenwereld. Rust.

Ik houd van de maand september  Het groen en de levendigheid van de zomer zijn nog aanwezig maar langzaam aan komen er steeds meer warme tinten in het palet: Het rood van de rijpe bessen en het okergeel in de noten en de bladeren die in verval beginnen te raken. Het licht is zachter en de nachten en ochtenden kunnen alweer fris zijn.

We hebben de afgelopen maand een paar mistige ochtenden gehad en wat is het dan mooi om de spinnenwebben te zien glinsteren in het ochtendlicht. Heb jij er weleens opgelet hoeveel verschillende soorten spinnenwebben er zijn? De bekendste is natuurlijk het grote web van een kruisspin maar je hebt ook spinnen die een soort trechtervorm maken waarin hun prooi verstrikt raakt. Vanmorgen zag ik nog spinnenwebben in de vorm van een pyramide tussen het hoge gras. Welke soorten spinnenwebben kom jij tegen? Er zijn er vast nog veel meer! 

Het is èèn groot feest in onze tuin en dat al een paar weken lang. En nee, dit is geen standaard tuinfeest met menselijk bezoek en veel gezelligheid, eigenlijk is het al weken erg stil rondom ons huis.  Maar wat is er dan feestelijk aan zul je je wel afvragen?  Nou, een heleboel: Er is mooie versiering in vrolijke kleuren,  veel te eten,  er is muziek en er  wordt zelfs gedanst! De niet menselijke bewoners en bezoekers zijn bijzonder uitbundig gestemd en doen hun best zichzelf zo mooi mogelijk te laten zien of horen. Welkom op het feest van de lente! 

Wilgen, Wolken

Water, wind

Hoor eens hoe de lente weer begint!

Welke vogels zingen er eind februari? Op een regenachtige zondagmorgen ben ik in de tuin gaan luisteren.
De zanglijster voerde duidelijk de boventoon! Er waren ook twee boomkruipers druk bezig hun territorium te bezingen in de elzenssingel.

De kleuren van een stille regendag!
Vorige week zondag (2 februari), wandelde ik over de duurswouderheide in de regen en in een voor Nederland zeldzame stilte. Het geluid van verkeer was zelfs afwezig.
De natuur had een prachtige ingetogen schoonheid en serene kleuren. Het palet van een stille regendag is prachtig! Wat vinden jullie? 

Meestal hoor ik ze eerder dan dat ik ze zie. Hun klagelijke gemiauw draagt ver. En als ik er een hoor, zoek ik net zo lang tot ik hem heb gevonden: de buizerd! 

De meeste mensen hebben ze wel gezien, zittend op een een paaltje langs de autoweg.

Ik vind het prachtig om naar ze te kijken terwijl ze schijnbaar moeiteloos door de lucht zweven. Het heeft iets rustgevends. 

De sterren verschijnen

eerst een voor een

Dan fonkelen er duizenden en telt ze geen

en telt ze geen 

In de winter geen felle kleuren?  Het viel me op dat er in onze tuin  veel rood te zien is, rood van de hulst bessen die dit jaar volop aanwezig zijn! Op dat moment vroeg ik me af: welke bessen zijn er nog meer in januari  te vinden?  Of is alles al opgegeten door de vogels? 

Geen witte kerst dit jaar, we hebben zelfs nog nauwelijks koude nachten met vorst gehad! Echt winterweer met sneeuw en ijs, daar komt het nog niet eens in de buurt. In het gras staan nog wat dappere madeliefjes te bloeien en in mijn moestuin staat zelfs een Lupine in bloei! Dit jaar dus een groene kerstvakantie met groene activiteiten.

In de winter steekt mijn liefde voor vogels kijken altijd weer de kop op. De wilde bloemen zijn uitgebloeid, insecten zijn er ook maar heel weinig en de amfibieën zijn in winterslaap. Ik wordt dus veel minder afgeleid door de vele andere mooie en interessante schepsels! Bovendien zijn de bladeren van de bomen en kan ik de vogels dus veel gemakkelijker vinden!